Koniec tymczasowości w opisie okien antywłamaniowych nastąpił w momencie zastąpienia norm PE-ENV 1627, 1628, 1629 I 1630, normami PN-EN, co pozwoliło ujednolicić oraz uporządkować większość kwestii związanych z badaniami oraz klasyfikacją stolarki okiennej o określonej odporności na włamanie.

Pojęcie „okno antywłamaniowe” jest zwrotem potocznym i na dodatek dla wielu jeszcze inwestorów i sprzedawców mylącym. Jeśli można pokonać zabezpieczenia i włamać się do bankowych skarbców, to tym bardziej można pokonać zaporę, którą ma być okno PCV.

Z tego powodu zdecydowanie poprawniej, a dla sprzedawców także bezpieczniej jest, kiedy zamiast pojęcia „antywłamaniowy” używa się pojęcia „odporny na włamanie”.

Odporność okna PCV na włamanie, to jego właściwość polegająca na stawianiu oporu próbie wtargnięcia do chronionego pomieszczenia wskutek zastosowania przemocy fizycznej przy użyciu określonych z góry narzędzi, podczas której okno zostaje uszkodzone lub zniszczone. Aby okno zostało uznane za element odporny na włamanie musi spełniać wymagania określonych norm europejskich.

W dniu 21 lipca 2011, czyli po ponad 5 latach od wprowadzenia do katalogu Polskich Norm wcześniej wymienionych norm tymczasowych ENV zostały one zastąpione przez odpowiadające im następujące cztery normy europejskie:

• PN-EN 1627:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje -- Odporność na włamanie -- Wymagania i klasyfikacja.
• PN-EN 1628:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje -- Odporność na włamanie -- Metoda badania dla określenia odporności na obciążenie statyczne.
• PN-EN 1629:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje -- Odporność na włamanie -- Metoda badania dla określenia odporności na obciążenie dynamiczne.
• PN-EN 1630:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje -- Odporność na włamanie -- Metoda badania dla określenia odporności na próby włamania ręcznego.

Dla użytkowników okien PCV największe znaczenie ma norma klasyfikacyjna PN-EN 1627:2011. Dwie istotne zmiany jakie przynosi, to po pierwsze, rozszerzenie jej zakresu również na takie wyroby budowlane jak ściany osłonowe i kraty, po drugie, zmienia dotychczasową klasyfikację odporności na włamanie wprowadzając do obrotu pojęcie klas odporności na włamanie RC. Skrót RC pochodzi od angielskiego wyrażenia Resistance Class – klasa odporności. Od razu spieszymy uspokoić sprzedawców i inwestorów, że klasy odporności na włamanie RC i WK są tożsame, czyli RC = WK Nie mniej po dacie opublikowania normy europejskiej prawidłową klasyfikacją odporności na włamanie są klasy odporności RC i podany w normie sposób ich zapisu.

Choć nowa norma nie zmienia samej ilości klas odporności na włamanie i nadal jest ich sześć, to w obrębie klasy drugiej odporności na włamanie RC 2 wprowadza całkowicie nowy podział związany z charakterystyką oszklenia okna. W tabeli poniżej przedstawiamy zatem klasyfikację, do której przyzwyczaiła nas dotychczasowa prenorma PN-ENV 1627:2006 oraz nową klasyfikację odporności na włamanie podawaną w normie europejskiej PN-EN 1627:2011 uwzględniającą podział, o którym była mowa.

Od lat panuje mylne przekonanie, że na odporność okna na włamanie wpływają poszczególne jego części składowe, jak okucia czy szyby, a wyższa klasa antywłamaniowości jednego z elementów zadecyduje o jakości całego produktu. Nic bardziej mylnego. Użycie komponentów o podwyższonej odporności nie gwarantuje, że okno również będzie przejawiało podobne właściwości, a utożsamianie klasy odporności dla okna z klasą szyby jest błędem. Tym samym antywłamaniowa charakterystyka okna nie będzie dotyczyła okuć czy szyby, a okna jako całości. Miejmy nadzieję, że również podzielenie drugiej klasy antywłamaniowości nie wpłynie na kolejne nieporozumienia, a inwestorzy nie zaczną utożsamiać ze sobą RC 2 oraz RC 2 N

Wydaje się zatem, że nieuchronnie dobiega końca czas tworzenia przedziwnych opowieści o oknach antywłamaniowych, komponentach używanych do ich produkcji albo wiązanie odporności na włamanie z liczbą zaczepów. Klasę odporności okna na włamanie można ustalić wyłącznie poprzez badania laboratoryjne i tylko na tej podstawie budować prezentację produktu.